Kolektivna dženaza 12. maja u Bratuncu: Ukop šest žrtava, među njima i šestomjesečna beba 

U Bratuncu će 12. maja biti klanjana kolektivna dženaza i obavljen ukop šest identifikovanih Bošnjaka ubijenih tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu, čiji su posmrtni ostaci ekshumirani i identifikovani proteklih godina, a koji će konačno biti ukopani uz svoje najmilije.

Dženaza i ukop bit će obavljeni u Memorijalnom kompleksu Veljaci. Kako je je saopćeno na današnjoj konferenciji za novinare u Tuzli, ove godine u Memorijalnom centru Veljaci u Bratuncu bit će ukopani:

Almera Paraganlija, najmlađa među žrtvama, beba stara svega šest mjeseci koja je, zajedno s majkom Zinetom (1958), ubijena u maju 1992. godine. Njihovi posmrtni ostaci pronađeni su tek u oktobru 2021. godine, prilikom ekshumacije na lokalitetu Joševa.

Hamdija Salkić, sin Hameda, rođen 1971. u Hranči kod Bratunca. Nestao je u maju 1992. godine na području Ahatovića, a njegovi posmrtni ostaci identifikovani su prošle godine.

Mevludin Šehić, sin Ejuba, rođen 1958. godine u Dimnićima, općina Srebrenica. Nestao je na području Bratunca, a njegovi posmrtni ostaci su, zahvaljujući saradnji između BiH i Srbije, predati Institutu za nestale osobe BiH u julu prošle godine.

Džemal Pitarević, sin Selme, rođen 1955. godine u Srebrenici. Najstariji među ovogodišnjim žrtvama, nestao je u oktobru 1992. godine. Njegovi posmrtni ostaci pronađeni su u čak tri masovne grobnice – na lokalitetima Žanjevo (2018. i 2023. godine) i Miholjevine (2020).

Hanija Čivić, rođena 1959. godine, a ubijena u naselju Loznička Rijeka, u Bratuncu, 1992. godine.

Ispraćaj tabuta s posmrtnim ostacima žrtava planiran je za nedjelju, 11. maja, u 15,00 sati ispred Komemorativnog centra Tuzla.

Kao i prethodnih godina, dženazi će prethoditi niz aktivnosti, a organizatori dženaze naglasili su važnost dostojanstva, tišine i poštovanja prema žrtvama i porodicama koje, ni nakon tri decenije, ne odustaju od potrage za istinom i pravdom.

Glavni imam Medžlisa Islamske zajednice Bratunac Elvir-ef. Hodžić i predsjednik Medžlisa Admir-ef. Velić, koji je i predsjednik Organizacionog odbora za obilježavanje programa “Sjećanje na zločin nad Bošnjacima Bratunca 1992–1995.”, istakli su važnost očuvanja kulture sjećanja i borbe za pravdu, te svakodnevno svjedočenje i podsjećanje na zločine koji se, kako poručuju, nikada ne smiju ponoviti.

Pozvali su na doprinos mirnoj i dostojanstvenoj atmosferi, dostojnoj onih čije kosti konačno nalaze mir.

–  Sve pripreme za dženazu su već obavljene – izjavio je efendija Velić, koji je podsjetio da se ovih dana na oko 30 lokacija provode brojni programi sjećanja na zločine koji su počinjeni nad Bošnjacima Bratunca.

– Broj događaja je, ustvari, daleko veći od onoga što obilježavamo u maju, ali odlučili smo da od desetak logora koji su bili u samom gradu tokom 1992, obiđemo dva logora. Od nekoliko lomača koje su, prema svjedocima postojale u više naselja i u samom gradu mi posjećujemo jednu. Od desetina masovnih grobnica koje postoje u gradu i na području opštine Bratunac, mi obilazimo desetak lokacija. Desetine naselja su 1992. sistematski napadana, a napadi i ubijanja vršeni su na lokacijama više mjesnih zajednica. Mi, recimo, dođemo na područje jedne mjesne zajednice i tamo centraliziramo obilježavanje, jer, zaista, s obzirom na naše ljudske resurse te ograničeno vrijeme i preklapanje, bilo bi teško sve to organizovati u jednom danu – kazao je Velić.

Sjećanje na ubijene ne prestaje dženazom. Ono traje kroz prenošenje istine, njegovanje kulture sjećanja i svakodnevni rad na tome da se zločini nikada više i nigdje ne ponove, rečeno je danas u Tuzli.

Prema dostupnim podacima brojnih izvora, uključujući Institut za nestale osobe BiH, udruženja žrtava rata, Memorijalni centar Srebrenica i drugih relevantnih institucija, tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu (1992–1995), u općini Bratunac je ubijeno više od 3.000 Bošnjaka, među kojima je bilo oko 600 žena i djece.

Najveći broj zločina počinjen je tokom aprila i maja 1992. godine, odmah po zauzimanju Bratunca od strane srpskih snaga. Brojne žrtve su likvidirane u vlastitim kućama, dvorištima, džamijama, a posebno su poznati masakri u naseljima Glogova, Suha, Biljača, Hranča, Repovac, kao i u samom centru Bratunca.

Za zločine nad Bošnjacima u Bratuncu tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu (1992–1995) veoma mali broj odgovornih je procesuiran.